Afscheidsbijeenkomst René Juijn

Beste allen,

Afgelopen dinsdag hebben wij in ons eigen clubhuis de afscheidsbijeenkomst gehad van René Juijn.

Ruim twee weken geleden stond René nog achter de bar, 1,5 week geleden overleed hij. Slechts enkele uren na zijn overlijden werden wij daarover geïnformeerd en kwam het verzoek van de familie om in ons clubhuis de condoleancebijeenkomst te mogen houden. Dat is uniek en geeft prachtig weer hoezeer René en AMHC met elkaar verbonden zijn.

Dat begon allemaal bij zijn vrouw, Annette, of beter gezegd haar vader: Gert de Wilde, de enige echte Sinterklaas, prominent Jeugdcommissaris en Lid van Verdienste. Annette, komt al 50 jaar op AMHC en René 41 jaar!
AMHC was, zo werd dat mooi door Annette verwoord, zijn “natuurlijke habitat”, zijn thuis. René woonde op de club.

Het is dan ook niet gek dat zijn overlijden erg leeft binnen de club: ontroerende reacties van veel leden, ouders, kinderen, reünisten, teams die kaartjes schrijven, bloemen, appjes en telefoontjes aan bestuur.

Afgelopen weekend ging de AMHC vlag half stok. Spontaan werd er een minuut stilte gehouden bij oefenpotten. Ook nu zijn wij allemaal de vereniging en met elkaar verbonden!

René heeft een lange carrière als bondscheids-rechter gehad, ook altijd de opleiding van jeugdscheids-rechters gedaan (en was lid van de scheidsrechterscommissie). Daar was op AMHC ook echt aandacht voor toen hij zij laatste wedstrijd had gefloten. Zo heeft hij toen een zilveren fluitje ontvangen.

Jarenlang was hij keeper, het laatst bij Vet. C

Hij was altijd samen met zijn hond Nessie. Jarenlang een bijzondere aanwezigheid op de club. Alle kinderen kenden Nessie. Maar niet alleen de kids, ook de hockeyballen. Er was geen bal veilig voor Nessie, overal werden de tanden ingezet! En nog iets moois om te noemen: bij het jubileum van AMHC heeft René een vest gekregen van H1. Daar was hij erg blij mee en heeft H1 hem een groot plezier mee gedaan. Je zou dat ook kunnen omdraaien: niemand had dat meer verdiend.

Uiteraard de bar, of “zijn” bar. Hij was er altijd, vaak samen met Annette, zowel voor als achter de bar.

René stond ook klaar op de minder sexy tijden. Heel waardevol voor AMHC, want gastvrijheid staat hoog in het vaandel. En dat snapte René heel goed. Mensen van buiten de club die toernooitjes speelden mochten hem graag en vroegen altijd: René staat toch wel weer achter de bar hè? Laatste 1,5/2 jaar niet altijd makkelijk, wij zagen zijn gezondheid achteruit gaan en dat raakte ons allemaal. Zijn ziekte heeft er toe geleid dat hij steeds meer beperkt werd. Hij wilde het alleen kunnen maar dat werd moeilijker en moeilijker.

Als bestuur moesten wij ons ook de vraag stellen: is het nog verantwoord als hij helemaal alleen bardiensten draait en afsluit. Zelfs toen hij was aangereden op z’n fiets, stond hij met enorme blauwe plekken en verband op z’n hoofd achter de bar. Niets hield hem tegen! Wij hebben, dat geef ik eerlijk toe, geworsteld met het vinden van een balans tussen onze verantwoordelijkheid enerzijds en anderzijds de wetenschap dat AMHC zo’n ontzettend belangrijke rol speelt in het leven van René en uiteraard ook omgekeerd! René dacht er de laatste tijd zelf ook over na te stoppen. Dat viel hem zwaar, heel zwaar!

Soms een beetje een knorrepot, maar als je iets verder keek zag je een man die zo genoot van het hier zijn, op zijn club en bij zijn mensen. Zeker niet iemand die in het middelpunt van de belangstelling wilde staan, niet van grote woorden, maar wel iemand die er van genoot als er met hem gedold werd, hij toch wel even in die schijnwerper stond. René had een bijzondere soort humor.

En als er dan met gedold werd, dan zag je zijn mondhoeken krullen, die iets wat ingehouden glimlach op zijn gezicht verschijnen en die pretoogjes stralen. Soms was er ook die zichtbare ontroering. Als hij weer eens met veel lof werd toegesproken en hij daarmee, in al zijn bescheidenheid niet kon omgaan. En wat te denken van zijn muziekkeuze, stevige herrie!

Dank zij veel donaties gaan wij een stamtafel laten maken die zijn naam zal dragen en daarmee hopen wij een mooie blijvende herinnering te hebben. Het past bij hem: midden tussen de mensen, op zijn club, de bar, gezelligheid en luisteren en genieten van de aanwezigheid van veel mensen om hem heen.

Wij zijn trots en dankbaar dat wij René zo lang in ons midden mochten hebben. Een monument van onze club en een voorbeeld in velerlei opzichten. Afgelopen dinsdag hebben wij, in het bijzijn van familie, vrienden en veel (oud) leden een biertje gedronken en getoost op zijn leven. Wij gaan hem intens missen en de herinnering aan hem blijft.

René, dank je wel!

Met diep respect, mede namens het gehele bestuur,

Edgar Breed

Voorzitter Apeldoornse Mixed Hockey Club

Clubnieuws Overzicht