Wandelend door de Apeldoornse bossen met ega en hond, kom je langs van die prachtige egaal groene velden midden in de bossen. Even denk je …. ach dat zijn van die weiden voor paarden of koeien, of ….. misschien ook wel voor sporters …. Wie weet voor hockeyers en hockeysters, jong, wat ouder en nog niet-zo-oud zoals de Trimhockeyers. De gedachten dwalen af, de fantasie krijgt de overhand, hoor ik het nou goed. Het lijken wel stemmen, gelach, hockeysticks, ballen tegen de plank van de goal……. Nee, je droomt, knijp me nog eens goed in mijn arm. Inderdaad, er is niemand te zien, alleen de rijp van de vorst op die prachtige velden. Het hockey complex van AMHC ligt er stil en verlaten bij ……. 

En thuis, daar staan her en der in de diverse huishoudens, eenzame hockeysticks verloren in een hoekje van een meterkast of ergens op een verloren kamer tegen een kastje, stillaan te wachten op het verlossende woord dat er weer gehockeyd mag en kan worden. Wee ohh wee….. arme stick. 
 
Tja, hoe sterk is dan die eenzame hockeyer of hockey-Ster dan wel die hockeystick die krom gebogen in de hoek zichzelf een weg baant door de herinneringen van weleer, de zaterdagen dat er een Trimballetje werd geslagen, de lach schaterde, of het goede gesprek bij een heerlijk koel glas bier of witte wijn met borrel hapjes.

De harinkjes, de nootjes, de kaasjes van Cees, nee nu even niet, zonder hockey lijken we even wees.
Hoe zelfbewust de Trimhockeyspeler die soms voor de ogen van het schaarse publiek dat bij tijd en wijle de Trimwedstrijd aanschouwt, zich toch quasi kampioen waant. Na oefeningen van trainers, zich als dan voortvarend met bal en stick een weg baant over AMHC’s schone hockeyvelden, langs piylons dan wel medespelers en een goal scoort die dan wel telt. 
Te midden van dit al, horen wij van tijd tot tijd als Trimgroep van uit het heelal, een luide roep van een verloren zoon. Een roep vanuit een corona vrijstaat aan de andere kant van de aardbol, met verhalen die maken ons helemaal dol. Jong en oud, die in T-shirt een hockeybal slaan zo dat ons horen en zien vergaan. Voorwaar er is dus nog hoop. 

En intussen zit ik hier tevreden met een kleine op de schoot, met de zon die schijnt en is er dus geen reden voor teleurstelling of onvrede, maar toch …… dat hockey gemis, voorwaar niet niks. 
Houd moed, het vaccin komt er aan, en als die prik eenmaal zit, dan staan wij Trimmers weer vrolijk vooraan. Met stick.

2. Algemeen.
# Een leuk verslag van een trimhockeyer die afgelopen weekend een winterwandeling maakte en dan bij het AMHC complex een soort visioen krijgt en vervolgens verder mijmert over hoe het was, nu is, maar (hopelijk) binnen afzienbare tijd weer wordt.
# Volgens de verwachting zaterdag a.s. ietwat winterachtig weer met mogelijk wat natte sneeuw, echter dat maken wij  dus niet al trimmend mee.

3. Trim-, Toernooiagenda.
# 15.03.2021 De Zaterdagtrimmers bestaan alweer 46 jaar!.
Gegroet, Wiel