Pim Ubbink stopt als coördinator Veteranen en (Jong) Senioren

Na ruim zeven jaar stopt Pim Ubbink als coördinator voor de Veteranen en (Jong) Senioren. Hij blikt terug op een mooie periode.

Het zijn functies die voor veel mensen niet altijd even zichtbaar zijn, op een aantal ‘belangrijke mails’ aan het begin en aan het einde van het seizoen na. Na zeven jaar gaf Pim Ubbink te willen stoppen met de functie als coördinator (Kathelijne Voorhaar neemt het stokje over). Maar wat brengt het nou allemaal met zich mee? “Er komt best wel wat bij kijken. Als coördinator kijk je naar de niveaus en achtergronden van spelers, plaats je nieuwe leden, richt je nieuwe teams op, zoek je trainers, overleg je soms met de Bond over de competitie indeling, et cetera,” vertelt Pim, “Een boeiende functie waarbij ik de club als oud-veteraan én als vader van 3 hockeyende kinderen heel goed ken. Dat scheelde enorm.”

Jong Senioren: hockey en sfeer
Met name de start van de Jong Seniorenteams vond Pim ontzettend leuk: “Dat begon circa vier jaar geleden. Er bleek een enorm potentieel te zijn aan jeugdleden die, nadat ze de A-junioren verlaten (de groep 17/18-jarigen), toch graag nog één of twee jaar willen blijven hockeyen op zondag. Maar wel tegen leeftijdgenoten natuurlijk. Want het leeftijdsverschil met bijvoorbeeld Heren 2 of Heren 3 is vaak te groot. Bovendien wil deze groep graag met vrienden een team vormen. Er werd altijd gedacht dat deze groep meteen uit Apeldoorn vertrekt wegens studie, maar in de praktijk zie je dat veel jonge mensen in de regio gaan studeren, een extra jaar aan de middelbare school plakken, of een tussenjaar hebben.”

De oprichting van de Jong Seniorenteams speelde in op die behoefte en die ontwikkeling. “Het was gaaf om dit concept van 0 naar nu 5 teams op te bouwen, vol met jonge senioren die anders de club hadden verlaten. Als ik naar de clubs in de regio kijk, dan zijn we de enige met zoveel Jongsenioren Teams.

De sfeer en beleving vormen hierbij echt de basis van het succes. En die meer dan 80 leden brachten – vóór corona natuurlijk – natuurlijk ook een stroom van vrienden, vriendinnen en familie op de been, die de voorheen rustige zondagen toch meer reuring en terrasbezetting brachten. Lekker met de zonnebril op de neus en met afgezakte sokken kijken naar Dames 1 of Heren 1. Met dan vaak ook nog eens de bezoekende teams plus aanhang.”

Steun van al die ouders en andere betrokkenen
“Dit alles had niet gekund zonder alle hulp en steun van ouders en andere betrokkenen die wilden coachen, managen, rijden en ondersteunen. Dat was echt geweldig! En soms coachte of trainde ik ook zelf, omdat je een team natuurlijk niet in de steek moet laten. Ook onderling was er veel steun: Jong Heren 1-spelers trainen regelmatig Jong Dames-teams, er worden onderlinge partijtjes gespeeld en na afloop worden de laatste roddels in het clubhuis besproken. Dat iedereen elkaar eigenlijk goed kent van school, feestjes en de kroeg, maakte dat de zondag een flink stuk gezelliger werd.”

“Het is natuurlijk jammer dat Corona roet in het eten gooide, maar ook aan die periode komt een einde. Zodat niet alleen de Jongste Jeugd en de Junioren weer wedstrijden kunnen spelen, maar dat ook (Jong) Senioren en Veteranen weer op het veld kunnen staan. Want die reuring op de club doet ons allemaal goed. Ik wil iedereen die geholpen heeft de afgelopen jaren ontzettend bedanken. En ik blijf natuurlijk betrokken bij de mooiste club van Nederland. Maar wel met iets meer afstand. Het was een mooie tijd!”

Clubnieuws Overzicht