Mijn afscheid, zo ik dat al gehad zou hebben, zelfs in mijn stoutste dromen...

Alweer enige tijd geleden, voor het seizoen begon, heb ik Willy Kreeftenberg verteld dat ik besloten had te stoppen met competitiehockey. Het was mooi geweest. Al pratende zei ik, dat ik wel nog graag een afscheidswedstijd zou spelen en dan liefst tegen Ares. Nou, dat kon geregeld worden…

En toen begon het. Ik had geen flauw idee wat mij boven het hoofd hing. Ik dacht aan een leuke wedstrijd, na afloop gezellig een biertje en zo, wat praten over vroeger, oude herinneringen ophalen en dat was het dan.

Edoch, ik had buiten de waard i.c. Willy gerekend. Zonder dat ik iets wist of maar vermoedde, werd vooral door hem een hele operatie in gang gezet. Pas de laatste weken begon mij iets te dagen. Er verschenen wel heel erg lovende artikelen over mij in de Mixer en op de AMHC-site met tevens aan de lezers de uitnodiging om te komen kijken.

De laatste week van Roland Kroes een appje dat ik gebeld zou worden door SBS6 'Hart van Nederland' en vervolgens nam ook Hockey.nl contact met mij op. Toen ik dat aan Willy vertelde, antwoordde hij heel laconiek dat ook De Stentor en Omroep Gelderland kwamen. Of ik er om een uur of twee wilde zijn, want men wilde mij vooraf wat vragen stellen en wat opnames o.a. bij het omkleden maken. Roland zou mijn woordvoerder zijn.

Nog steeds had ik niet echt een idee wat er stond te gebeuren - tot ik bij de club aankwam. Stond daar een ploeg van 4 reporters en camera’s te wachten.  En toen begon laat ik het noemen het circus, en ging alles verder als in een soort droom....  maar wel een mooie! Trouwens, dat ‘alles’ daarna is inmiddels wel meer dan bekend en ook op beeld vastgelegd, en zelfs landelijk verspreid.

Wat mij na mijn publiekswissel echt wat deed was die applaudisserende rij keeper(tje)s. En dan al dat publiek, waaronder - wat ik niet wist - onze dochter met kleinkinderen; al die familie zelfs uit het zuiden; de oud-spelers uit mijn teams van weleer zoals Piet Boon met zijn Karin, Piet Joosten, Peter Vinkhuizen en niet te vergeten Jan Kamphuis, mijn voorganger. Verder talloze bekenden, ook van vroeger, alsmede spelers van de zaterdagtrimmers en de bedrijfscompetitie. Kortom, een stoet aan oude en nieuwe vrienden en bekenden.

De afsluiting op het terras was ook een gebeurtenis op zich. Wieger Droogh als plv. voorzitter van het bestuur en die dag diverse malen ook al in functie, zwaaide mij in mijn ogen wel erg veel lof toe en ik was zeer verguld met de mij toegekende Oeuvre Award. Oud bestuurs- en erelid Marianne van der Plank memoreerde dierbare en amusante herinneringen uit ons beider AMHC-verleden en bood een fotocollage aan. Van Andy van der Stelt, tevens mijn opvolger en de man achter die rij keeper(tje)s die mij 'uitluidden', kreeg ik de enige echte bokaal met mijn naam. David van Dijk, ook al de uitbater bij de toost op het veld, offreerde een gouden wat hij noemde tok, maar deze wordt echt niet aan de handen gedragen.

Deze dag was zo geslaagd en voor mij onvergetelijk dankzij een groot aantal personen én uiteraard 'mijn' club AMHC. Om te beginnen de grote motor en aanjager van deze dag Willy Kreeftenberg en uiteraard mijn team H45A v/h VLB. Dan natuurlijk AMHC met het bestuur, die dag bij monde van Wieger Droogh, de communicatiecommissie met Inge en Roland en niet te vergeten de barcommissie en, mind you, vooral de barbezetting van deze dag. Middels hen was AMHC eveneens een voortreffelijke gastheer en -vrouw en de aanwezigen hadden geen reden tot klagen over de verzorging met hapjes en drankjes. Ook door Marianne van der Plank als onder meer aanwezig en bijspringend waar nodig, en tekstschrijfster (van wervende en complimenteuze artikelen). Dan het team van Ares H45A dat spontaan aanbood om te spelen, en waarin naar ik meende te begrijpen ook oud-spelers vochten om een plaats. Wie ik ook niet mag vergeten die dag waren de bloemenmeisjes van D35B. En al die cadeaus! Ongetwijfeld, want het was voor mij zo overdonderend ben ik personen of feiten (even) vergeten en dan daarvoor mijn excuses.

Tot slot: allen die, naar ik ergens gezegd heb, maakten dat deze dag in mijn geheugen gegrift werd, ook namens mijn vrouw Antoinette, heel, heel hartelijk bedankt.

Wiel Hansen

(op de foto met de jongste vaste AMHC-keeper, JacobienWiersema)

Clubnieuws Overzicht