1. Zoek een land waar geen corona heerst –> Vietnam. Bij aankomst wel even 2 weken in hotel (lees: gevangenis) quarantaine. 
2. Google op “hockey in Ho Chi Minh city”, er zijn 2 clubs en sluit je aan bij Saigon International Hockey Club (contributie 2 euro als je komt trainen; voor mij dus waarschijnlijk 52X2 euro). 
3.Bezoek de wekelijkse training op donderdagavond en de rest gaat vanzelf. Er is geen clubhuis maar wel een Buddha Bar nabij, tevens onze sponsor naast Heineken.

Deze zaterdag organiseerde onze club een hockeytoernooi (zie eerder Vietnam geen corona). Gemengde teams van 6 spelers. Drie teams van onze eigen club en 5 teams van de Vietnamese club.
De zon scheen wat niet altijd het geval is door de wazige luchtverontreiniging in Ho Chi Minh een stad van 10-12 miljoen inwoners. Prima toernooiweertje dus; 32 °C  in de schaduw die er niet was.
Ik zat in een team met 2 andere Nederlanders, een Engelsman, een Duitser en een Australier. Maar er waren ook Fransen, Maleisiers, Indiers, Singaporesen en vooral veel jonge enthousiaste Vietnamesen. Die laatsten kunnen tegenwoordig ook goed hockeyen nu de sport hier officieel erkend is! Er moest eerst een Vietnamees woord voor hockey worden bedacht.
Er wordt op een kwart voetbalkunstgrasveld gehockeyed. Nee, geen korrels, wel dubieuze zwarte flakes die overal aan vastplakken. Er werd zeer fanatiek gehockeyd met name tegen de Vietnamezen.
Wedstrijdjes duurden 2* 10 minuten wat lang genoeg is om volledig uitgeput te raken en 2 liter vocht te verliezen. De oplettende lezer begrijpt dat ik niet zonder haarband kon spelen.
Voor Wiel hier de uitslag van ons team: 4-1, 3-0, 2-2 en in kruisfinale gingen we jammerlijk ten onder (2-6) tegen de uiteindelijke winnaar die een overdosis aan ex-hoofdklasse hockeyers opstelde.
Ik voel me ook een soort Wiel hier, want ben veruit de oudste. Gelukkig weet niemand dat, want 60 is het nieuwe 40. 
Helaas geen thuiswerken hier (zie eerder) dus elke dag naar kantoor gebracht door Hung mijn opgewekte chauffeur die mijn auto bestuurt. Met hem de nodige misverstanden gehad aangezien hij geen Engels spreekt en ik geen Vietnamees. Daarom praten we nu tegen elkaar via de Google Translate app – inspreken wordt direct vertaald en door een soort Siri uitgesproken. Heel handig. Het werk is leuk met een nieuw regionaal team van 12. Al een paar keer in de Mekong-delta geweest, waar naast garnalen ook veel pangasius (meerval) gekweekt wordt. Ik heb ze al verrast met een avondje “Urban Rock Climbing” of te wel een klimwand-training. Ze beginnen me te kennen. Kortom op sportgebied kom ik niet te kort. Naast hockey kan ik hier ook prima hardlopen aangezien ik op een mooie compound woon zonder verkeer en met veel tropisch groen aan de Saigonrivier. Verder zwem ik nu elke dag voor het ontbijt. Net vakantie. Groeten en hopelijk mogen de zaterdagtrimmers ook snel de wei weer in.

2. Algemeen.
# De uitdaging voor een vervolg verslag is opgenomen en hoe, door niemand minder dan door onze buitenlandse correspondent annex TvD (tijdelijk b.d.) in Ho Chi Minh city, alwaar blijkens zijn interessante verhaal afgelopen zaterdag wél gehockeyd werd!
En weer namens de redactie uiteraard de vraag, wie het verslagen stokje nu overneemt.
# Komende zaterdag zou het volgens de huidige verwachting tijdens onze gebruikelijke trimtijd ietwat nattig kunnen zijn, maar dat hadden wij graag op de koop toe genomen!. 

3. Trim-, Toernooiagenda.
# 15.03.2021 De Zaterdagtrimmers bestaan alweer 46 jaar!
Gegroet, Wiel