Wat voorafging…
Even het pouletje van 4 winnen en dan de rest van het seizoen shinen in de Super A, op papier moest dat wel te doen zijn voor JO18-1. Maar de eerste de beste tegenstander (Twente) bleek een taaie – de 3 punten werden pas in de slotminuten veiliggesteld dankzij een goal van nieuwkomer Julian.

De tweede wedstrijd, uit tegen Oosterbeek, eindigde in een pijnlijke nederlaag. Geheel volgens het motto “Oosterbeek kan thuis niet verliezen”, werden onze mannen als jongetjes afgedroogd met 6-1. Er moest een tandje bij, twee zelfs.
Daar dacht Eemvallei echter hetzelfde over: het zocht in de derde poulewedstrijd onophoudelijk de confrontatie. Stel je de hockeyversie van Portugal-Nederland voor. Toen in de zoveelste scrum onze Hidde door drie man werd gevloerd en hij met een gebroken sleutelbeen het veld moest verlaten, was het genoeg. AMHC richtte zich op en schoof Eemvallei met 4-0 aan de kant. In Oosterbeek voltrok zich ondertussen een drama – of liever een wonder: de taaie Twentenaren wónnen er! In plaats van zinloos tweede, stond AMHC in puntenaantal nu gelijk met Oosterbeek.

De kraker
De thuiswedstrijd tegen Oosterbeek werd de decider - en wat voor een! Ze zouden ons wel even met boter en suiker inmaken. Schromelijke overschatting. Het thuispubliek was in groten getale toegestroomd en de strijdbijl - lees: koeienbel - was uit het vet gehaald. Vanaf het eerste fluitsignaal lag de druk op Oosterbeek en het initiatief bij AMHC. Mede dankzij een mooie combinatie van de invallers uit JO16-1 stond er na het eerste kwart al 1-0 op het (denkbeeldige) scorebord. Oosterbeek was evenzeer on fire, al stierven hun aanvallen in schoonheid naast de goal, of botweg door onze verdedigings- en keeperskwaliteiten.. Ook AMHC had genoeg kansen. In het tweede kwart was het weer raak: 2-0.

Echt comfortabel voelde die voorsprong niet. Het spel bleef heen en weer golven, en in de tweede helft kwam Oosterbeek duidelijk beter in zijn spel. Veel kansen, veel benauwde momenten. Wij (en die verrekte koeienbel) zaten evenwel meer in hún hoofd dan zij in het onze - waar AMHC nogal eens moeite heeft met 'niet praten in het veld', hield Oosterbeek een soort talkshow. Aan het begin van het vierde kwart viel hij dan toch uit een strafcorner tegen: 2-1. Oosterbeek rook bloed, en ging vol in de aanval. AMHC hield het hoofd voldoende koel, tot de allerlaatste seconde... het horroscenario: strafcorner tegen, direct gevolgd door het eindsignaal. Bij gelijkspel zouden we ook aan een tweede Twents Wonder niet genoeg hebben, want het doelsaldo van Oosterbeek was veel beter. En toen gebeurde er dit:

Dankzij deze overwinning heeft JO18-1 aanstaande zaterdag bij Eemvallei aan een gelijkspel genoeg om de Super A binnen te slepen. Ik zeg: kom maar door!